The day after!

Na een korte spooknacht, omdat het toch allemaal wat veel was voor Esther, is dan nu eindelijk een dag van ontspannen aangebroken. Ton & Sylvia komen afscheid nemen, want zij zullen vanaf vandaag hun rondreis avontuur gaan beleven. De huurauto komt wat laat, maar als de spullen in de auto liggen en de auto is goed gecontroleerd op schade kunnen zij aan hun rit beginnen. Wij gaan eten en verplaatsen ons daarna heerlijk naar een strandbedje om eindelijk te kunnen genieten van een schitterend uitzicht. Prachtig wit strand met een heerlijk azuur blauwe zee, wat wil je nog meer!

Omdat het weer meer begint te waaien besluiten we om te douchen en nog even naar de winkeltjes in het straatje van het hotel te gaan “shoppen”. Ruben had een leuk tafelkleed gezien. Dus na wat onderhandelen is deze van ons!

Terug bij het hotel blijkt daar het internet wel te werken en kijken we gelijk even of er nog reacties zijn op ons blog en of er misschien mail is. En omdat we daar wel lekker zitten, besluiten we ook maar even de app van “boer zoekt vrouw” te bekijken. Moeten toch op de hoogte blijven! Hahaha…
Terwijl wij hier zitten komen Thijs en Yvette aangelopen… Zij komen ons ophalen om bij hun in het hotel de niet opgediende hapjes van gisteravond als nog op te eten. Omdat iedereen voldaan was na de 4 gangen, werden deze schotels om na te tafelen afbesteld, maar omdat er toch voor betaald was, krijgen we ze vandaag als nog.
Uiteindelijk brengen ze ons terug naar ons hotel, we drinken hier nog wat waarna we afscheid nemen.

Maandag, vandaag zouden we eigenlijk onze huurauto krijgen om richting …. te rijden, hier ons auto te parkeren en met de boot over te gaan naar Isla Holbox… Maar gezien de omstandigheden, hebben we besloten dit stukje te cancellen en om te boeken naar een bestemming op het vaste land. Het word dus (helaas) niet een mooi bounty eiland, maar gewoon weer terug naar Playa Del Carmen waar onze reis twee en een halve week geleden ook begonnen is. Dit omdat als het nodig mocht zijn er een ziekenhuis in de buurt is. Safety First ;-)!

We nemen na het ontbijt de bus richting Playa en komen een stelletje tegen wat we eerder ook al ontmoet hebben.
Aangekomen op het busstation is het niet moeilijk om de weg naar ons hotel te vinden, het ligt drie blokken verderop.
We checken in en gaan 5th avenue op om wat te drinken. En daarna nog even chillen op het strand. Het jammere is dat het aardig is gaan waaien. De komende 3 dagen doen we niet veel meer dan wat laatste souvenirs scoren beetje eten/ drinken en aan het strand liggen.

Wat de souvenirs betreft, we hebben een ontzettend leuke kleurige wasbak en lamp gekocht voor in het toilet in ons NIEUWE HUIS!!! Zoals de meeste al zullen weten hebben we op de woensdagavond voor ons vertrek de onderhandelingen gevoerd en donderdag aan het eind van de middag ook nog even het koopcontract getekend. Het was dus nog even wachten op de verkopende partij, maar ook zij hebben uiteindelijk getekend!

Na Playa reizen we verder voor de laatste nacht in Cancun… Na bijna in de verkeerde bus te zijn gestapt zitten we naar het omgooien van onze bagage in de juiste bus richting Cancun Down Town… Aangekomen op het busstation nemen we een taxi richting het hotel op het kaartje deden wij geloven dat het nog wel een stukje rijden was, maar dat viel dus erg mee. We weten gelijk we hebben weer teveel betaald. We worden voor de deur van het hotel afgezet en bij binnenkomst zien wij een schitterend nieuw hotel, helaas krijgen we gelijk te horen dat ze zijn overboekt en worden weer in een taxi gezet richting een ander 5* hotel. De taxi wordt betaald, veel minder dan wij zojuist nog hadden betaald en rijden weer langs het busstation naar het andere hotel. We checken in, zijn meteen al niet zo blij, het is groot en Amerikaans achtig, niet onaardig hoor, maar het blijft jammer. Gelijk vragen we of ze van het hotel even Solana Tours willen bellen om te melden dat wij morgen in dit hotel moeten worden opgehaald en niet in dat andere. Dat is geen probleem.
Worden door zo’n mannetje met ons spullen naar de kamer gebracht. We doen de deur open en wat schetst onze verbazing: Deze kamer is bezet! Oeps!
Nou mannetje naar beneden, volgende kamer. Het is aardig, het is inmiddels middag dus we gaan even ergens wat eten. We moeten nu in tegenstelling tot het andere hotel een heel stuk lopen naar de “stad”. Terwijl ik eigenlijk rust moet houden, besluiten we toch te gaan lopen, je kan wel taxi’s blijven nemen. We eten wat en lopen nog wat rond, er is geen bal te beleven en zijn er een beetje klaar mee. We kopen we nog een zeep pompje voor bij de nieuwe wastafel en besluiten toch een taxi te nemen. 70 peso! Nou nu weten we zeker dat we opgelicht worden, zakken in prijs doen ze niet dus we lopen.

Weer op de kamer zijn we klaar met het geluid van de 20 airco bakken onder ons raam en besluiten toch te gaan klagen. Ruben belt nog even met Solana Tours het blijkt namelijk dat zij helemaal niet op de hoogte waren dat we verplaatst waren en waarom eigenlijk. Het blijkt dat het andere hotel helemaal niet overboekt was, maar de kamer waren nog niet klaar/opgeleverd.
Na een hoop gerommel krijgen we een nieuwe kamer, precies boven de oude, weet niet wat daar beter aan is, niks dus! Er blijkt een dozijn kettingrokers gezeten te hebben, de walm slaat ons tegemoet, we gaan niet eens naar binnen. Nog wat gezeur later en een aangeboden diner krijgen we dan eindelijk een kamer. En wat voor een! Waarschijnlijk wel iets van een suite, met eindelijk wel een normaal formaat bed (queensize). Hier kunnen we wel mee leven. We maken gebruik van ons aangeboden diner en nemen nog een cocktail na. Op de kamer vallen we gelijk in slaap. Wat een dag.

Vrijdag, de dag van vertrek. Vandaag chillen we nog even aan het zwembad en worden we om 12.30 uur opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Bij aankomst zien we dat we gelijk alweer één uur vertraging hebben. Gelukkig blijft het hierbij!
We komen nog wat bekende tegen waarmee we onze tijd gezellig kunnen doorkomen. Ook geven we de laatste peso's uit en dan kunnen we eindelijk gaan boarden. Wij hebben de “mazzel” dat we een klein kind achter ons hebben zitten. Grrrrrrr, wat een volume produceren die mormels toch, zucht. Gelukkig wordt ze tijdens de vlucht zelf ergens achterin ondergebracht en hebben wij nog enigszins een rustige vlucht. Het vervelende is dat Ruben niet lekker is en vier keer het toilet opzoekt om z’n maag inhoud eruit te kotsen.

Eenmaal aangekomen op Schiphol staat ons vriendinnetje Lisette (de reddende engel) al klaar om ons op te halen! Het wachten is op de bagage band, maar als die eenmaal loopt, kunnen we snel gaan. Het is KOUD hier!!!