Bijna een week voorbij!

We zijn alweer bijna een week onderweg. Dus daarom maar weer eens een update vanuit mijn overheerlijke bedje in TK. Ok laat het overheerlijke maar weg. Je rolt hier echt gewoon letterlijk je bed in, zo’n kuil zit in er in het matras. Eruit vallen zal dus echt niet gebeuren.

Om een uur of 7 ‘s morgens schieten de TL-balken aan die hier ons slaapverblijf zeer aangenaam verlichten. Mmmm het is weer tijd om op te staan. Eerst maar even douchen. Dit mag maar 3 minuten, want er moet genoeg water overblijven voor je collega’s die ook nog willen douchen. En ik kan je vertellen dat is verdomde weinig voor een meisje als ik, maar gelukkig ook ik kan mij aanpassen. En douche dan ook vlug vlug. Tandjespoetsen. En als ik dan terug kom op de slaapzaal staan Nico en Herman meestal al aangekleed te wachten. Dus ook het aankleden van mezelf moet snel gebeuren. Het voordeel is dan wel, dat je de tijd dat je hier zit niet hoeft na de denken met wat je deze dag aan moet trekken. Dus ook dat is dan zo gepiept. Klaar om te ontbijten.
Na het nuttigen van 1 broodje gaan we maar eens aan de slag. Wat staat er voor vandaag op het programma.

Voor we aan de slag kunnen, zetten we eerst maar even de verwarming in de shelter aan om deze op te warmen. Bij jullie is het dan misschien koud, maar hier is de temperatuur ook niet zeer aangenaam, maar wij hebben dan nog wel een zonnetje, die het een aangenaam tintje kan geven. In de jonge zonnestralen van de dag gaan wij dan ook staan om op temperatuur te blijven bij het wachten van het opwarmen van de shelter. Na een kwartier gaan we maar eens kijken. En ja hoor heerlijk aangenaam, al moet je niks willen aanraken want, het is nog steeds erg koud. Vooral de ijzeren stoelen waarop we zitten.
Vetjes en andere vloeibare dingetjes moet je niet hoeven gebruiken, want dit is zo ongeveer bevroren.
We krijgen van verschillende mensen spullen aangeboden om te laten reparen, ook kijkers en andere dingen die wij zelf bij Opronica nooit eerder hebben aangeboden gekregen, maar we nemen dan ook alles aan. Kijken kan altijd. Nu zijn wij en dan met name Herman (dit wil ie horen :P) ontzettend goed en lossen dan ook deze problemen vijlloos op.
Ook krijgen we regelmatig spullen binnen, met een klacht die eigenlijk geen klacht is, en dus net zo makkelijk weer regelrecht terug kan. Met een kleine uitleg op de bon. Het vervelende is namelijk dat de militairen vaak optiek krijgen uitgedeeld zonder ook maar enige uitleg. Nou is dat voor ons natuurlijk wel werk, omdat als iets kapot gaat wij dat wel weer kunnen fixen. Maar toch is het best vervelend als je steeds weer dingen binnen krijgt met dezelfde klacht omdat men simpelweg er niet mee om weet te gaan.
Dus hopelijk doen ze iets met onze wijze woorden ;).

Zo vullen we de dag een beetje tot een uurtje of één voor de lunch om daarna weer kei maar dan ook echt kei hard aan het werk te gaan. Zoals vandaag, we hebben Nico even op pad gestuurd om een Gill batterij te regelen. Dit alleen maar voor eigenbelang, maar dat hoefde hij (nog) niet te weten. Dus daar kwam Nico met de batterij. Dus kon ik het dak van de shelter op om eens een kijkje in het echt te nemen met een Gill, over de wanden van Kamp Holland. Eens kijken of ik nog wat kon spotten in de bergen van TK. Dat is dan niet gelukt, maar het geeft wel een leuk plaatje. Dus daarna mochten de mannen ook ff spelen.
Verder heb ik ook nog wel wat zitten sleutelen, maar toen het echt te koud werd hielden we het voor gezien.

Voor we gaan eten gaan we eerst nog even uurtje chillen, dit ook met name om wat later te gaan eten, zodat het wat minder druk is. En ik moet zeggen het eten is hier prima te behappen, daar kan PARESTO nog iets van leren.
Ben alleen bang dat van mijn “goede” voornemen om een paar kilo’s lichter terug te komen niks terecht gaan komen :S. Dit mede door Tineke en haar mega zak snoep die ze heeft mee gegeven, thanx Tien ;).

Na het eten doen we even een rondje over het kamp, waar het inmiddels echt aarde donker is geworden. Dus een zaklamp is geen overbodige luxe. We drinken wat bij de Echos en proberen op de tv die er staat iets mee te krijgen van de Olympische Spelen, dit wil niet echt lukken omdat het beeld continue vastloopt. Nou dan maar weer richting slaapverblijf om een beetje te internetten of iets te lezen.

Dan maar tandjespoetsen, wat overigens best eng kan zijn. Zoals gisteravond! Sta ik niks vermoeiend aan 1 van de 4 wastafels die alle vrij waren, komt daar ineens een man uit de douche. Ja en wat vooreen, een van voormaat beer, met een vacht als een teddybeer met niet meer om het lijf dan alleen een handdoek! Heb ik dat, hoor ik mezelf denken :s. En ga rustig verder.
Rond half elf gaat de sfeerverlichting weer uit en is het bedtijd. Tijd voor een nieuwe nacht op dit overheerlijke bedje. Ik mis een kussen, eindelijk mis ik gewoon mijn eigen BED, waarin ik heerlijk kan dwarsliggen ;-).