Nog een maand.

Over 4 weken zijn we alweer thuis, wat gaat die tijd hier snel zeg. Maar dat is vaak het geval als je het naar je zin hebt.
We hebben genoeg te doen, dus de dagen kom je echt met gemak door en mocht het toch nog saai gaan worden heb ik altijd nog wat films en boeken bij me. Om dat laatste nou niet geheel voor nopes te hebben meegesleept, ben ik daar gisteren maar in begonnen. En ik moet zeggen als je moe bent, maar eigenlijk nog niet wilt slapen omdat je zo nog moet gaan eten, is dat een mooi tijdverdrijf. Al ben ik natuurlijk wel even in slaap gevallen, soms kun je je er niet tegen blijven verzetten.
Ik moet trouwens bekennen dat ik de afgelopen 2 nachten best goed geslapen heb, misschien begint het gare matras te wennen. En ik ben nog stront verkouden ook, maar dat heeft mijn nachtrust dus niet verstoord.
Dit laatste komt denk door de extreme temperatuur verschillen, want het is inmiddels overdag heerlijk toeven in de zon! Ja we krijgen al wat kleur in ons gezicht. Heerlijk…
Afkoelen doet het wel snel, want zodra de zon weg is merk je het meteen. ’s Ochtend moeten we ook nog wel even de verwarming aanzetten in de shelter, dit mede omdat deze dan nog in de schaduw staat.

We zijn gisteren begonnen aan een inspectie langs alle torens aan de buitenring van het kamp, hiervoor kregen we een auto met chauffeur mee. Dit word beveiligd door de Afghanen zelf. Hier heb je dus ook mooi uitzicht over het daadwerkelijke Uruzgan. Je ziet de bevolking van Tarin Kowt op brommertjes voorbij schuren en groeten ons. Zo kan het natuurlijk ook.
Het kamp waar wij daadwerkelijk slapen en werken zit in de binnenring, hier worden we nog eens extra beschermt door de Slowaken.
We hebben vandaag ons rondje langs de buitenring afgemaakt, met een grote gereedschapkoffer konden we ter plaatse hun nachtzicht kijker en prisma kijker weer in orde maken. Die mannen ook weer blij.
Ik hielt mij een beetje op de achtergrond omdat je toch wel iets van de cultuur in Afghanistan heb meegekregen, maar toch ook mij schudde ze de hand. Best wel apart eigenlijk.
Als je bezig was met sleutelen zaten ze echt op je vingers mee te kijken wat je allemaal aan het doen was, ze houden echt alles in de gaten, maar dat betekend dus ook dat ze weten waaraan je kan sleutelen, dat zullen ze gerust zelf gaan uitproberen. Dus waarschijnlijk is al ons werk voor niets geweest :S. Bij terug komt op het kamp eerst maar eens goed de HANDEN WASSEN! '

Eerder deze week zijn we met de wapenhersteller hier op het kamp mee geweest naar de schietbaan. Dit was ook best een leuke ervaring. Hier heb ik kennis mogen maken met de Kalashnikov (AK47) en een Riodgun (mosberg) (daar kun je dus mee schieten ;-)). Ook nog geschoten met de bekende Dimaco C8, maar deze keer met een Aimpoint reddot (richtmiddel), dit was erg leuk, aangezien de reddot iets is waarmee ik in Den Helder bezig ben. En het nu dus ook heb kunnen uitproberen hoe het in het echt werkt.

De tekst hieronder heb ik gejat van Herman zijn blog, dit omdat hij vele malen leuker kan schrijven dan ik. (Beter goed gejat, dan slecht verzonnen)

Na het schieten is het in pakken en terug naar de werkplaats. Dit kun je op 2 manieren doen. 1. Op dezelfde manier zoals je gekomen bent of 2. Op een manier zoals je niet snel weer zult meemaken. Ik koos voor de 2e. Nu komt de vraag boven wat was dan die 2e manier? Nou je moet weten dat op het schiet punt ook een bergingstank stond. Dit is een groot rupsvoertuig dat instaat is bijna alle type voertuigen te slepen over bijna alle type ondergrond. De bijnaam is niet voor niets de Buffel.
De 2 koppige bemanning die erop zat ging te gelijk met ons terug. Een deal was snel gemaakt. De commandant stond zijn plaats af zodat er 2 plaatsen vrij kwamen. Nico zou achter de Buffel aan rijden met de commandant en de chauffeur van de Buffel reed mij en Esther terug naar de werkplaats. Vol gas met dat lompe stuk metaal. Ja, anders is het niet te omschrijven. Maar wat een power en wat een wegligging. Je voelt werkelijk geen hobbel in de weg. Hij remt als een blok beton en ligt op de weg (nou ja weg) als een huis!!! Echt geweldig zeker als je dan Nico in die MB achter ons aan ziet rijden terwijl hij stuitend van links naar rechts en de grootste moeite heeft om ons bij te houden. Niet in de laatste plaats natuurlijk door de grote stofwolk die we doen opwaaien.

(Herman, Bedankt voor de tekst! )

Morgen is het zondag en dan word er geen wekker gezet! Heerlijk eens niet om 7 uur naast je bedje.
Ook de tijden om te eten zijn dan aangepast, dus we gaan lekker brunchen als het ons uitkomt.
Daarna maar even kijken of mijn wasje gedaan is en dan zullen we vast weer een kijkje gaan nemen op de wekelijkse markt, hier ook wel de bazaar genaamd. Hier kun je veelal uhm tja noem het rommel kopen. Prularia, geef het een naampje.

Ik hoop jullie weer een klein beetje op de hoogte te hebben gebracht van mijn belevenissen.